De kat die krullen had
De kat die krullen had
Er was eens een kat
die krullen had,
trots liep ze door de stad
maar wat ze niet doorhad,
was dat iedere kat het over haar had.
Over haar HAAR voornamelijk,
dat was wel duidelijk…
Heel bijzonder, een kat met krullen.
Katers zaten haar na te brullen,
“Hé, wat gebruik je voor spullen?
is het een permanent,
ben je een fototalent?”
Krullenkat mankeerde niets aan haar gehoor,
en liep met opgeheven kopje de straat door.
“Ik doe net of ik niets hoor…”
en zo ze liep ze langs het brullende kattenkoor!
“Zo, nog kapsones ook?”
Maar krullenkat raakte niet van de kook.
Ze dacht: Laat maar gaan die rare snuiters,
straatkatten en flierefluiters.
Ik weet gewoon dat mijn krullen mooi zijn
mij doen ze met hun woorden geen pijn!
Zo ging er een tijdje voorbij,
en langzaamaan keerde het tij,
de buurtkatten raakten aan haar gewend,
en ineens was daar die leuke kattenvent!
“Hé moppie met je mooie krullen,
je zou mijn wens vervullen,
als je samen met mij een vissie zou willen eten
en met mij in het maanlicht zou willen daten…”
Krullenkat werd er verlegen van,
ze zei: “O, even kijken of ik vanavond kan.”
Maar natuurlijk was het geen probleem,
en even later zei ze: “Ik denk dat ik je uitnodiging aanneem.”
Ze spraken af op het dak van de schuur,
in de avond, zo tegen elf uur
en gezellig dat het was!
Krullenkat was helemaal in haar sas…
Ze spreken nog steeds iedere avond af,
op het dak van het schuurtje,
Kattenkerel komt naar haar toe op een draf,
en zo beleven ze samen menig gezellig uurtje…
Einde